Gisteravond zei mijn vrouw: 'Schat, ik denk echt dat je overspannen bent." We hadden een heerlijke avond samen, maar eenmaal thuis in bed lag ik met twee handen op mijn middenrif door een kluwen angst heen te puffen. Dat doe ik de laatste weken zeker tien keer per dag. De realiteit is niet dat ik te veel gewerkt heb, maar dat ik het afgelopen jaar te veel werk heb aangenomen wat niet honderd procent bij mij paste.

​

Dit is volgens mij precies van waaruit onze burn-out-epidemie ontstaan is. Omdat te veel mensen te veel tijd in de week spenderen aan iets, en op een plek, waar ze niet gelukkig van worden. En met ‘geluk’ bedoel ik: iets delen van jezelf waar je meer dan genoeg van hebt, een gave ontwikkelen die jou en de mensen om je heen plezier brengt, iets produceren vanuit vertrouwen en op een manier die je energie geeft. Als je dat niet doet, dan ben je gemiddeld 6.336 uur per jaar tegen jezelf in aan het leven. Om dit niet elk uur van de dag te hoeven voelen, ben je 198 dagen per jaar je gevoel aan het uitschakelen en een afgevlakte versie van jezelf aan het zijn. En daar, lieve mensen, wordt een mens depressief van. Ik kan het weten!

​

Ik heb het trouwens niet alleen over werk. In uiteenlopende situaties heb ik het afgelopen jaar ‘ja’ gezegd terwijl ik ‘nee’ voelde. Ben ik langer gebleven, heb ik meer aangehoord, heb ik vaker toegezegd dan mijn onderbuik aangaf te willen. Ik heb te veel en te vaak het welzijn van een ander boven het mijne gesteld. Niet omdat ik anders spreekwoordelijk “onthoofd” zou worden, maar omdat ik bang was een ander teleur te stellen. En dat, zegt mijn lijf, moet nu stoppen. Omdat ik eerdere, subtiele signalen koos te negeren zet ik nu, met elke stap te ver van mij vandaan, een tsunami van spanning en angst in beweging. Dat is mijn waarschuwingssignaal. Een sirene die zo hard loeit dat ik ‘m niet langer negeren kan: "Dit is niet wat je wil en je weet het… Hier word je niet beter van en dat weet je… Je moet een andere kant op. Luister! Voel! Onderzoek!

​

Hoe beter ik naar mezelf leer luisteren, hoe sneller ik die signalen voel. Zo worden mijn keuzes steeds genuanceerder. Eerst wilde ik dit doen en dan weer dat en ben ik nu tot inzicht gekomen wat ik werkelijk wil doen. Nu ben ik op een punt dat ik steeds meer de dingen doe die echt bij mij horen en passen. Waardoor ik op natuurlijke wijze de meest kloppende versie van mezelf word.

 

Laat je nooit vertellen dat je iets verkeerd doet op het moment dat het leven dat je kende, niet langer voor je werkt. Laat nooit iemand je vertellen dat je ‘niet álles kan willen’ of dat ‘we allemáál dingen moeten doen die we niet leuk vinden’. Dat is een achtergesteld gedachtegoed, vanuit leegte en angst beredeneerd. Wij mogen verder reiken en dromen dan voorgaande generaties. Dat is ons recht en onze plicht. En er is altijd een andere weg. Ook als je ‘m nog niet ziet. Die weg stippelt zich stapje voor stapje voor je uit, zolang je jezelf en je eigen gevoel als leidraad neemt.

 

Wil jij leren, hoe jij meer kunt ontspannen en betere balans tussen inspanning en ontspanning kunt creëren? Maak dan nu een afspraak met Jonny!